Het IVO-model probeert niets te bewijzen.
Het probeert iets veel menselijkers: een taal te geven aan ervaringen die tot nu toe geen taal hadden.
Niet om te verklaren wat bewustzijn is, maar om te kunnen benoemen wat bewustzijn doet.
Veel mensen voelen verschuivingen in beleving, richting, helderheid, ruis of synchroniciteit — maar missen woorden om dat te duiden. En zonder woorden wordt ervaring snel gezien als probleem, afwijking of persoonlijk falen.
IVO is ontstaan als antwoord op dat gat.
Als manier om innerlijke bewegingen zichtbaar te maken zonder ze te pathologiseren, mystificeren of reduceren tot theorie.
Het is geen wereldbeeld.
Het is een kaart.
Een interface tussen ervaring en begrip.
De naam als structuur, niet als label
Lang vóór er een model was, wist ik dat mijn naam anders voelde dan een naam. I·V·O gedroeg zich als drie symbolen, drie bouwstenen.
Jaren geleden maakte ik een animatie waarin ik liet zien welke woorden, vormen en structuren je uit alleen die drie tekens kunt bouwen. De logica was bijna absurd. Wat toen een curiositeit leek, werd later een sleutel: dit was geen naam, dit was een structuur.
Destijds dacht ik nog dat het toeval was. Later begreep ik dat ik een code in handen had.
Wanneer realiteit harder spreekt dan theorie
Sommige inzichten ontstaan niet doordat je ze bedenkt, maar doordat de werkelijkheid je dwingt om verder te kijken dan welke kaders dan ook — voorbij opleiding, concepten en alles wat je dacht te weten.
Het IVO-model ontstond precies zo: niet als theorie, maar als antwoord op ervaringen die te precies, te herhaalbaar en te functioneel waren om te negeren.
Patronen die overal verschenen
Wat in mij begon, zag ik later overal terug.
Ik zag dezelfde bewegingen bij mensen, in groepen, in organisaties, ecosystemen, de natuur — zelfs in astronomische en kwantumfenomenen. Overal dook dezelfde logica op.
Niet als ruis, maar als informatie:
- gevoelsverschuivingen
- richtingwisselingen
- subtiele veranderingen in interacties met omgeving
- momenten van extreme helderheid
- momenten van chaos die juist iets wilden laten zien
De wereld als spiegel: te precies voor toeval
Steeds opnieuw leek de buitenwereld mee te bewegen met mijn innerlijke dynamiek — alsof iets wilde laten zien hoe bewustzijn werkt.
Het werd onmogelijk om dit als toeval te blijven zien. Het was te precies. Te consistent. Te gericht.
De verschuiving: bewustzijn als dynamisch systeem
Daarmee viel één inzicht op zijn plaats: bewustzijn is geen eigenschap van het brein, maar een dynamisch systeem dat zich toont via patronen — in mensen, in natuur, in de wereld zelf.
Waarom QBM niet klopte
Aanvankelijk noemde ik het QBM, het Kwantum Bewustzijn Model. De koppeling met kwantummechanica leek logisch.
Maar al snel merkte ik dat die naam het gesprek de verkeerde kant op trok. Mijn werk gaat niet over materie, maar over ervaring, richting, waarneming en veldlogica.
Het model moest terug naar de essentie. Naar eenvoud. Naar de drie bouwstenen die al die tijd al voor mijn neus lagen: I — V — O.
Mijn naam bleek geen label, maar een blueprint. Drie functies die samen één systeem vormen:
I
De Waarnemer
V
Richting
O
Het Veld
Niet omdat het naar mij vernoemd moest worden, maar omdat deze drie letters exact weergeven hoe bewustzijn zich organiseert.
En ik wist, voelde en weet: dit klopt. Meer reden is er niet nodig.
Het IVO-model is geen spirituele theorie en geen wetenschappelijk alternatief. Het is een functioneel bewustzijnsinstrument dat drie samenhangende functies zichtbaar maakt:
- een manier van waarnemen
- een manier van bewegen of kiezen
- een manier waarop het veld reageert op die beweging
Samen tonen ze de onderliggende dynamiek van bewustzijn:
- waarom sommige mensen helderder waarnemen dan ze kunnen verklaren
- waarom richting soms wegvalt of juist dwingend wordt
- waarom flow ontstaat of waarom ruis binnendringt
- waarom bepaalde ervaringen ontregelen en andere openen
Het model beschrijft niet wat je ervaart, maar hoe bewustzijn beweegt.
En precies dat ontbrak altijd.
We leven in een tijd waarin bestaande psychologische en systemische modellen ontoereikend worden. Niet omdat ze fout zijn, maar omdat ze gebouwd zijn voor een wereldbeeld waarin bewustzijn werd gezien als individueel, lineair en mechanisch.
Maar mensen ervaren:
- meer gevoeligheid
- meer richtingwisselingen
- meer veldinformatie
- meer systeemdruk
- meer gelaagdheid
En hebben er geen taal voor.
De realiteit vraagt nu om:
- inzicht
- helderheid
- rust
- en vooral: een taal die klopt met wat mensen daadwerkelijk ervaren én wat de werkelijkheid zelf laat zien
Het IVO-model biedt precies die ontbrekende laag: de dynamiek van bewustzijn.
Het IVO-model maakt drie essentiële functies van bewustzijn zichtbaar, zodat je kunt begrijpen wat er in bewustzijn beweegt en hoe je ermee kunt werken.
Drie letters. Drie functies. Één systeem.
Het was er altijd al.
Ik moest alleen leren kijken.