Iedereen wil richting. Niemand wil nog plannen.
Plannen horen bij het oude denken: top-down, voorspelbaarheid, controle, spreadsheets, deadlines die toch nooit gehaald worden. En iedereen weet inmiddels: plannen falen omdat de werkelijkheid altijd sneller is.
Maar richting? Richting is iets heel anders. Richting is een veld. Een richting is een trilling. Een richting is voelbaar, zichtbaar, overdraagbaar — en heeft geen planning nodig.
Dit is de methode die ik gebruik om richting te creëren zonder één Excel-sheet of jaarplan aan te raken.
1. Richting is geen koers, het is een signaal
De grootste fout die leiders maken: ze denken dat richting een plan is.
Maar richting is:
- helderheid van intentie
- een innerlijk kompas
- een veld dat mensen automatisch volgen
- een beweging die zichzelf organiseert
Richting straal je uit — je plant het niet.
Praktische stap:
Formuleer de richting in één zin die klopt voor jou.
Voorbeelden:
"We willen rust in het systeem."
"We bouwen iets dat klopt, niet iets dat groot is."
"Het moet simpel zijn en werken."
"We bewegen naar meer helderheid."
Als die ene zin klopt, volgt alles vanzelf.
2. Richting ontstaat door eliminatie, niet door toevoeging
Plannen gaan altijd over: "Wat moeten we dóen?"
Maar richting ontstaat door: "Wat hoeft niet meer?"
Het veld wordt pas helder als de ruis weg is.
Praktische stap:
Schrap drie dingen die je richting vertroebelen.
Bijvoorbeeld:
— verplicht overleg
— overbodige rapportages
— taken die niemand wil
— projecten die al maanden energie vreten
Verwijder de troep → de richting verschijnt vanzelf.
3. Werk met 'volgende stappen', niet met schema's
Plannen willen weten: wie, wanneer, hoeveel, waarom, hoe lang.
Onzin. Niemand weet het. Niemand kan het voorspellen. Niemand gelooft het.
Gebruik in plaats daarvan één simpele vraag:
"Wat is de eerstvolgende logische stap die nu genomen wil worden?"
Geen lange termijn. Geen roadmap. Gewoon: nu.
Teams worden hier rustig van. En het systeem gaat ademen.
4. Richting ontstaat in het veld, niet op papier
Je kunt een plan schrijven tot je blauw ziet. Maar het veld — de daadwerkelijke dynamiek tussen mensen — bepaalt wat werkt.
Daarom moet je geen plannen maken, maar veldwaarnemen.
Praktische stap:
Observeer 7 dagen lang: waar beweegt het systeem naartoe?
Kijk naar:
- waar energie vanzelf heen stroomt
- waar mensen zonder druk actie nemen
- waar enthousiasme ontstaat
- welke ideeën terug blijven komen
- waar oplossingen zich spontaan aandienen
Dat is de richting. Je hoeft hem alleen te herkennen.
5. Richting communiceer je via ritme, niet via meetings
Een plan bespreek je. Een richting laat je voelen.
Gebruik ritme: korte, vaste signalen die het veld scherp houden.
Bijvoorbeeld:
- elke ochtend één zin: "Vandaag bewegen we naar helderheid"
- één keer per week een 10-minuten afstemming
- elke vrijdag één vraag: "Wat heeft deze week richting gegeven?"
Geen PowerPoints. Geen notulen. Geen vergaderingen.
Ritme > planning. Altijd.
6. Richting ontstaat door consistentie, niet door controle
Het systeem volgt niet wat je zegt. Het systeem volgt wat je elke dag uitstraalt.
- Als jij rustig bent → het systeem wordt rustig.
- Als jij duidelijk bent → het systeem wordt duidelijk.
- Als jij coherentie uitzendt → alles valt sneller op zijn plek.
Praktische stap:
Beslis elke ochtend welke trilling jij vandaag neerzet.
Niet wat je gaat doen. Maar welke staat je inbrengt:
helder — rustig — open — strak — nieuwsgierig — warm
De richting begint altijd bij jou.
7. De samenvatting
Plannen zijn voor controle. Richting is voor beweging.
Je creëert richting door:
- Eén zin te kiezen die klopt
- Ruis te verwijderen
- De eerstvolgende stap te kiezen
- Het veld te lezen
- Ritme aan te brengen
- Zelf de juiste trilling uit te zenden
Als je dit doet, kun je hele organisaties, teams, relaties of projecten laten bewegen zonder ook maar één plan te maken.
Zonder druk. Zonder stress. Zonder chaos.
Richting is eenvoud. Plannen zijn ruis.